Witajcie!
The Body Shop to marka kosmetyczna, do której wzdychałam dłuższy czas. W końcu jednak sklep stacjonarny The Body Shop pojawił się w łódzkiej Manufakturze i przestałam tylko wzdychać :) Niedawno przypomniałam sobie również, że przecież miałam już okazję poznać trzy kosmetyki z linii arganowej The Body Shop: peeling, żel pod prysznic oraz masło. Nigdy jednak moje recenzje tych kosmetyków nie ujrzały światła dziennego, ponieważ nie zamieściłam ich na blogu. Czasem mam taką niechlubną tendencję do odkładania rzeczy na Święte Nigdy. Czas to zmienić.
Linia arganowa The Body Shop (link afiliacyjny) pachnie w moim odczuciu dość intensywnie. Zapach całej serii jest mieszanką słodkości, egzotyki, olejku arganowego i czegoś czego nie potrafiłam nazwać. Sama zaakceptowałam ten zapach, ale moich domowników przyprawiał o ból głowy ze względu na dużą intensywność. Teraz, gdy sobie o nim przypomnę mam wrażenie, że tak pachnie luksusowe, zadbane ciało, wygrzane w słońcu Maroka :)
Peeling, a dokładniej scrub Wild Argan Oil to delikatny zdzierak. Drobinki zatopione w dość gęstym żelu subtelnie masowały moją skórę. Dla mnie jest to jak najbardziej w porządku, ponieważ nie lubię ostrych drobinek w peelingach. Przyznacie jednak, że 50 ml to bardzo mało. Dlatego oszczędnie sobie z nim poczynałam, ale i tak skończył się zbyt szybko. Skóra po użyciu peelingu pachniała jeszcze całkiem długo, była gładka i nieprzesuszona. Na skórze nie zostawało również nieprzyjemne uczucie lepkości.
W zasadzie tak niewielkie opakowanie pozwoliło mi jedynie na skosztowanie możliwości The Body Shop. Dziś, kiedy mam stacjonarny dostęp do kosmetyków tej marki, mogę poznać inne linie i mam zamiar to uczynić. Nie mówię, że The Body Shop zawróciło mi w głowie, ponieważ uważam, że na rynku dostępnych jest wiele kosmetyków w niższych cenach, które działają równie dobrze. Ale trzeba spełniać swoje zachcianki :)
Zauważyłam ostatnio, że lubię sobie odmawiać przyjemności. Wszystko tłumaczę brakiem czasu, pieniędzy i dążeniem do minimalizmu. Efekt jednak jest taki, że robię jedynie rzeczy, które muszę, bo nawet odrobina szaleństwa nie przystoi osobie dorosłej. A moje ulubione ostatnio stwierdzenie to "nie mam czasu". Nie chcę Was tutaj zalewać swoimi negatywnymi przemyśleniami, ale może Wy też stoicie przed jakimiś dylematami. Powiedzcie mi, jak znajdujecie czas zupełnie dla siebie? Czy przychodzi Wam to łatwo?
Pozdrawiam i życzę miłego wieczoru :)